Spośród wszystkich paproci opisanych w tej książce ta jest najbardziej filigranowa i ma najdelikatniejszą budowę. Jej subtelne liście bywały popularną ozdobą dużych bukietów ślubnych, a także stosowane były w wieńcach pogrzebowych. Ostatnio roślina ta popadła nieco w niełaskę z powodu łatwego więdnięcia i usychania po ścięciu.Adiantum należy do rodziny Polypodiaceae, obejmującej ok. 200 gatunków roślin strefy tropikalnej i umiarkowanej. Jasnozielone, trójkątne listki tej rośliny są jakby miniaturkami liści miłorzębu japońskiego.
Przy pewnym staraniu adiantum nie jest trudne do uprawy w domu, nie lubi jednak zmiany miejsca. Rozwija się bujniej zaaklimatyzowane i pozos¬tawione w jednym miejscu. Wymaga ziemi wilgotnej, lecz odsączonej z nadmiaru wody po każdym podlaniu. W pomieszczeniu z centralnym ogrzewaniem powinno być codziennie zraszane, najlepiej wodą deszczową. Jeśli czasem liście usychają, nie trzeba rozpaczać, lecz po prostu je obciąć i spryskiwać roślinę, a wkrótce pojawią się nowe, młode.
Zwykle uprawiane są dwa gatunki adiantum: A. capillus veneris, najłatwiej dostępne, tworzące liczne formy, oraz A. cuneatum o liściach nieco mniej delikatnych, łatwiejsze do uprawy.
Kupując nową roślinę należy wybierać dobrze rozkrzewioną, z pojawiają¬cymi się nowymi młodymi liśćmi.
Wielkość: Uprawiana w doniczkach o śr. 12 cm rozrasta się wszerz do 60 cm, lecz osiąga nie więcej niż 30-38 cm wysokości.
Przyrost: Rośnie dość szybko, w ciągu sezo¬nu łatwo podwaja swoją wielkość. Okres kwitnienia: Paprocie nie kwitną; są roślinami zarodnikowymi.
Zapach: Bez zapachu.
Światło: Nie lubi bezpośredniego nasłonecz¬nienia, rośnie dobrze na parapecie północ¬nego okna. W szklarni, w bardzo wilgotnej atmosferze, dobrze się czuje pod stołami. Temperatura: Odznacza się dość dużą tole¬rancją, a większość odmian uprawnych może rosnąć w lecie w ogrodzie. Jeżeli chcemy, by roślina rosła przez cały rok, nie dopuszczajmy do spadku temperatury poniżej 10 st C. Przy niewysokiej wilgotności powietrza nie znosi temperatury znacznie powyżej 21 st C.
Woda: Ziemia powinna być stale wilgotna, ale doniczka nie może stać w wodzie. W lecie podlewamy 2 razy w tygodniu, najlepiej wodą deszczową. W zimie utrzymujemy mniejszą wilgotność, ale nie dopuszczamy do całkowi¬tego przeschnięcia; wystarcza podlewanie raz w tygodniu. Pewne odmiany, normalnie nie sprzedawane jako rośliny pokojowe, tracą listki na zimę; nie należy całkowicie zasuszać tych roślin.
Dokarmianie: Dajemy połowę zalecanej da¬wki nawozu płynnego przy podlewaniu co 14 dni w lecie.
Wilgotność powietrza: Wymaga bardzo wil¬gotnego powietrza. Dobrze jest ustawić doni¬czkę na podstawce z kamykami w wodzie lub wstawić do doniczki zewnętrznej z wilgotnym mchem bądź torfem. W pomieszczeniach z co. zraszamy codziennie wodą deszczową.
Czyszczenie: Codzienne zraszanie utrzymuje liście w czystości. Nie używamy preparatów nabłyszczających.
Atmosfera: Źle znosi wyziewy z urządzeń gazowych i dym tytoniowy.
Podłoże: Najlepsza jest dobra ziemia torfowa. Dobra jest mieszanka własnej produkcji zawie-rająca równe części włóknistego torfu, gliny i czystego piasku, z małym dodatkiem nawozu podstawowego.
Przesadzanie: Dobrze czuje się w doniczce nieco przyciasnej. Przesadzamy wiosną, gdy doniczka jest już wyraźnie zbyt mała dla rośliny. Nie ugniatamy ziemi za mocno pap¬rocie lubią mieć trochę powietrza wokół ko¬rzeni,
Cięcie: Usuwamy tylko liście uszkodzone i bardzo stare. Jeśli pech sprawi, że roślina uschnie, ścinamy wszystkie liście, a pozos¬tałość zraszamy dwa razy dziennie; wkrótce pojawią się nowe liście.
Rozmnażanie: Starsze rośliny można dzielić wczesnym latem, lecz nie zawsze daje to dobre wyniki, gdyż części z podziału nie od razu wznawiają intensywny wzrost. Lepiej rozmna¬żać z zarodników powstających na dolnej stronie listków. Wysiewa się je wczesną wios¬ną, najlepiej w prostej mnożarce, ogrzewanej od spodu, w temp. 210C.
Długość życia: Zaaklimatyzowana w pomie¬szczeniu roślina może zginąć tylko wskutek zaniedbania lub wysuszenia.
Towarzystwo innych roślin: Rośnie dość dobrze w mieszanych grupach roślin pokojo¬wych, jednak najlepiej z innymi paprociami lub pojedynczo. W erze wiktoriańskiej używano skrzynek do uprawy paproci, zapewniających wysoką wilgotność.
Łatwość/trudność: Dość łatwa do uprawy, lecz nie lubi zmiany miejsca.
Porady:
Wilgotność powietrza: Właściwą wilgotność zapewnia cię w dwojaki sposób:
1) Umieszcza się doniczkę w doniczce zewnętrznej z wilgotnym torfem.
2) Ustawia się doniczkę na podstawce z wodą i kamykami lub żwirem; podstawa doniczki nie może znajdować się w wodzie.
Podział rośliny: Dzieli się duże, starsze rośliny wczesnym latem.
1) Przygotuj 2 doniczki z drenażem i warstwą ziemi.
2) Wyjmij roślinę z doniczki i ostrożnie wykrusz część starej ziemi.
3) Ostrożnie rozerwij bryłę korzeniową i część nadziemną.
4) Posadź obie części rośliny w zwykły sposób.
Rozmnażanie przez zarodniki:
1) Zarodniki tworzą się na dolnej stronie listków i są gotowe do siewu na wiosnę.
2) Obetnij listek i zeskrob zarodniki na kawałek folii lub papieru.
3) Przygotuj tackę lub mnożarkę z warstwą drenażu i wyjałowioną ziemią do siewu nasion. Dobrze podlej i możliwie równomiernie rozsiej zarodniki na powierzchni.
4) Przykryj płytką szklaną. Umieść w ciemnym, ciepłym miejscu, jeśli możliwe z ogrzewaniem od spodu, w temp. 21 st C.
5) Codziennie odwróć płytkę, by zapobiec gniciu, lecz nie pozwól ziemi przeschnąć. Trzymaj w ciemności do pojawienia się roślin (4-12 tyg.).
6) Przenieś w miejsce oświetlone i usuń płytkę.
7) Gdy rośliny dostatecznie podrosną, przerzedź je, pozostawiając najsilniejsze co 2,5 cm.
8) Dobrze rosnące po przerwaniu rośliny przesadź do doniczek z ziemią torfową, po 2-3 razem.
Przesadzanie:
1) Przesadź na wiosnę, gdy doniczka jest wyraźnie za mała. Przedtem dobrze podlej.
2) Przygotuj doniczkę o 1 nr większą, z warstwą drenażu i wilgotnej ziemi torfowej.
3) Weź starą doniczkę jedną ręką, przykrywając ziemię i trzymając roślinę między palcami. Postukaj brzegiem doniczki i wyjmij bryłę korzeniową.
4) Ostrożnie, nie uszkadzając korzeni, usuń spomiędzy nich patyczkiem starą ziemię.
5) Umieść roślinę pośrodku nowej doniczki na warstwie ziemi.
6) Dosyp nowej ziemi, starając się przykryć wszystkie korzenie, lecz nie ugniataj jej zbyt mocno. Pozostaw roślinę w zacienionym miejscu bez podlewania przez 2 dni, by pobudzić wrastanie korzeni w ziemię.
Podlewanie:
1) Sprawdź ziemię palcami. Jeśli jest sucha i pylista, podlej natychmiast. Nie dopuszczaj do wyschnięcia.
2) Nalej wody (najlepiej deszczowej) po brzeg doniczki. Po 15 min. wylej jej nadmiar z podstawki.
Zraszanie: Spryskuj codziennie roślinę za pomocą zraszacza, najlepiej wodą deszczową, z odległości ok. 15 cm od liści.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz